DANIŞTAY KARARLARINDA DİSİPLİN CEZALARININ TEKERRÜRÜ VE İNDİRİMİ
Author :
Abstract
Tekerrür (tekrarlanma), ceza adalet sistemine konu olan bir kişinin daha sonra yeniden suç işlemesini ifade etmektedir. Şüphesiz, suçlunun gönüllü olarak yeniden aynı veya bir başka suçu işlemekten vazgeçmesi halinde diğer bir suçun işlemesi önlenmiş olmaktadır ki bu açıdan tekrar suç işleme sorununu çözmeye yönelik etkili önlemler olmadan hiçbir suç önleme stratejisinin tam anlamıyla başarılı olamayacağı söylenebilir. Bu amaçla ceza hukukunda suçta tekerrür halinde daha ağır bir ceza uygulanmaktadır.
Tekerrür halinde daha ağır ceza uygulanması durumu disiplin hukukunda da geçerlidir. Disiplin suçunun tekrar işlenmesini önlemek amacıyla kanun koyucu 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nda disiplin cezası verilmesini gerektiren fiillerin tekrarlanması halinde daha ağır bir yaptırım öngörmektedir.
İndirim ise bir cezanın veya yaptırımın ağırlığının veya türünün azaltılmasıdır. 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu daha önce olumlu davranışlar sergileyen devlet memurlarına daha hafif bir ceza uygulanmasını mümkün kılmaktadır.
Suç önleme stratejisi kapsamında kanun koyucunun her iki düzenlemedeki (657 sayılı Kanun madde 125/2 ve madde 125/3) tercihinin açık olmasına rağmen ülkemizde İdari Usul Kanunu yokluğunda, disiplin hukukunda tekerrür ve indirim hükümlerinin nasıl uygulanması gerektiği disiplin amirleri ya da soruşturmacıları için belirsizliği beraberinde getirmektedir. Bu belirsizlik ise verilen disiplin cezalarının idari yargı yerlerince iptal edilebilme olasılığını artırmaktadır.
Çalışmamızda Danıştay kararlarında tekerrür ve indirim konusu ele alınmak suretiyle iki müessesinin varlık şartları ile farklı durumlarda nasıl uygulanması gerektiği ele alınmaktadır.
Keywords
Abstract
Recidivism refers to the fact that a person who is the subject of the criminal justice system commits a crime again at a later time. Undoubtedly, if the offender voluntarily refuses to commit the same or another crime again, the crime is prevented, and in this respect, it can be said that no crime prevention strategy can be fully successful without effective measures to solve the problem of recidivism. For this purpose, in criminal law a heavier penalty is applied in case of recidivism.
This also applies to disciplinary law. In order to prevent recidivism of the disciplinary crime, the legislator stipulates a heavier sanction in case of recidivism of acts that require disciplinary punishment in the Civil Servants Law No. 657.
Remission, on the other hand, is the reduction of the weight or type of a penalty or sanction. Civil Servants Law No. 657makes it possible to impose a lighter penalty on civil servants who previously exhibited positive behaviour.
Although the legislator’s preference in both provisions (Civil Servants Law No. 657 Article 125/2 and Article 125/4) is clear within the scope of the crime prevention strategy, in the absence of the Administrative Procedure Law in our country, it brings uncertainty for disciplinary authorities or investigators on how the recidivism and reduction provisions in disciplinary law should be implemented. This uncertainty increases the possibility of disciplinary penalties being annulled by administrative courts.
In our study, the conditions of existence of the two institutions and their implementation in various cases are discussed by addressing the issues of repetition and reduction in the decisions of the Council of State.