Anayasa, Yurttaşlık ve Millet Kavramlarına Teorik bir Bakış Açısı: Siyasi ve Etnik Tanımlamalardan daha Aktif bir Yurttaşlık Biçimine Doğru
Author :
Abstract
Ulus devletlerin ortaya çıkmaya başladığı dönemlerde, bazı devletler ulusu etnik bağlamda tanımlarken, diğerleri daha kapsayıcı bir strateji olarak siyasi (civic) tanımı tercih etmiştir. Bu dönemde, anayasalar da ulus-inşa sürecinde bir birlik hissi yaratarak devlet ve millet arasında bir bağ görevi görmüştür. Bu bakış açısı ulus-üstü kurumların ortaya çıkması ve milliyetçiliklerin zayıflamasıyla yerini yeni tartışmalara bırakmıştır. Bu makalede yurttaşlığı tanımlayan bir kurum olarak anayasaların ulus devletlerin ortaya çıkış dönemindeki rolü ve sonrasında yurttaşlık özelinde değişen bakış açıları açıklanacaktır. Öncelikle, ulus devlet anayasalarındaki vatandaşlık tanımlamalarının genel özelliklerini anlamak için, siyasi (civic) ve etnik görüşler anlatılacaktır. Daha sonra, ulusüstü kurumlarda birlik hissi yaratmak üzere önerilen “anayasal yurtseverlik” kavramı açıklanacaktır. Son olarak alternatif bir form olarak katılımcı vatandaşlığın çeşitli pratiklerle yurttaşlık bağını güçlendirmesi üzerinde durulacaktır.
Keywords
Abstract
Throughout the age of the nation-states, while some states defined nationality in ethnic terms, others maintained a unifying strategy through a civic definition. In this sense, constitutions became proper mediums through the rise of nation-states and acted as a bond between state and nation. This point of view has been replaced by new perspectives throughout the emergence of supranational institutions and the weakening of nationalisms. In this study, theories of civic and ethnic citizenship were defined as an introduction. Then, the role of constitutions in determining national identity through citizenship definition will be discussed following by the concept of “constitutional patriotism”. Finally, participatory citizenship as a more active form will be argued as an alternative to strengthen sense of citizenship among people.