Ceza hukuku ve ceza adaleti sistemi her geçen gün sosyal yaşamdaki gelişmelere paralel olarak duyarlılıklarını değiştirmiş ve suç karşısında salt ceza yaptırımı ile savaşmak düşüncesi terk edilmiştir. Türk hukukunda da şüpheli veya sanığın suçtan zarar görenin zararlarını adliye dışı yöntemlerle giderdiği alternatif çözüm yolu olarak karşımıza çıkan uzlaştırma kurumu, mevcut haliyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nda düzenlenmiştir. Uygulamada beklenen faydayı sağlayamayan uzlaştırma kurumu ilk olarak 5560 sayılı kanun ile değiştirilmiş sonrasında ise 24/11/2016 tarih ve 6763 sayılı kanun ile adeta yeniden yapılandırılmıştır. Çalışmamızda ihtilaflı hususlar ön plana çıkarılmak suretiyle bilhassa 6763 sayılı kanun değişikliğinden sonraki süreçte uygulamada müzakerelerin nasıl yürütüldüğü, sürecin nasıl işlediği incelenmiş, çalışmanın boyutu elverdiği ölçüde doktrindeki görüşler ve Yargıtay kararları ile de konu daha da detaylandırılmıştır.
The criminal justice and criminal justice system has changed its sensitivities day by day in parallel with the developments in social life and has been abandoned by the idea of fighting against pure criminal sanctions against crime. In the Turkish law, the settlement institution that came into view as an alternative solution to the damages of the suspect or the victim who was harmed by the criminal offense with non-judicial methods was regulated in the Code of Criminal Procedure No. 5271 as it is. The settlement institution, which can not provide the expected benefits in practice, was first restructured by the law no. 5560 and after the law dated 24/11/2016 and no. 6763. In the course of our work, the issue of negotiations was examined in detail, especially after the amendment of the Law No. 6763, by examining the content of the disputed matters, the details of how the process was conducted, the scale of the work that the size of the work permits and the decisions of the Court of Cassation were further elaborated.