Mağdurun Hukuka veya Ahlaka Aykırı Amacının Dolandırıcılık Suçunun Tipiklik Unsuruna Etkisi
Author :
Abstract
Türk Ceza Kanunu’nun 157. maddesinde düzenlenen dolandırıcılık suçunu malvarlığına karşı işlenen diğer suçlardan ayıran ve suça rengini veren temel özellik hiledir. Ancak bu suça ilişkin tek belirleyici unsur hile değildir. Mağdurun zararı, tıpkı hile gibi suçun bir diğer olmazsa olmaz unsurudur.
Dolandırıcılık suçunun zarar unsurunun nitelendirilmesine ilişkin olarak öğretide ve uygulamada tartışmalı olan birden fazla husus bulunmakla birlikte kanaatimizce bu tartışmaların en dikkat çekicisi, mağdurun hukuka veya ahlaka aykırı amacının suçun tipiklik unsuruna etkisidir. Meşru olmayan bir amacı gerçekleştirmeye çalışan bir kişinin hileli davranışlarla aldatılarak malvarlığı değeri açısından zarar görmesi mümkündür. Bu durumda, mağdurun meşru olmayan amacının varlığı nedeniyle uğradığı hak kaybının görmezden gelinip gelinmeyeceği ve anayasal güvencelerden yoksun kalıp kalmayacağının kararını vermek önem arz etmektedir.
Bu nedenle çalışmada mağdurun meşru olmayan amacının dolandırıcılık suçunun tipiklik unsuruna yapacağı etkiye odaklanılmıştır. Konunun açıklanabilmesi için öğretideki farklı görüşlere yer verilmiş ayrıca Yargıtay’ın ve Bölge Adliye Mahkemelerinin kararları irdelenmiştir.
Keywords
Abstract
İn the regulated Article 157 of the Turkish Criminal Code No. 5237 it is explained that the fundamental characteristic that distinguishes the crime of fraud from other crimes committed against property and gives the crime its specific nature is fraudulent behavior. However, fraudulent behavior is not the sole determining element of this offense. Nevertheless damage to the victim is just like fraud an indispensable element of the crime.
Regarding the qualification of the damage element in the crime of fraud, there are several controversial issues in doctrine and practice. In our opinion, the most striking of these debates is whether the victim’s unlawful or immoral purpose affects the typicality element of the crime. It is possible for a person attempting to achieve an unlawful goal to suffer a loss of property value by being deceived through fraudulent behavior. In such cases, it is important to decide whether the victim's loss due to the presence of an unlawful purpose should be disregarded and whether this would lead to a denial of constitutional safeguards.
Therefore, this study focuses on the impact of the victim's unlawful purpose on the typicality element of the crime of fraud. To clarify this issue, different views in doctrine are presented, and the decisions of the Supreme Court and the District Court of Justice are examined.
